ЛЕГЕНДА ПРА АКЦЯБРОНКА
У далёкія-далёкія таямнічыя часы жылі такія ж дзеці як вы – смелыя, адважныя і цікаўныя. Яны жылі ў цудоўнай краіне сярод зялёных лясоў, сініх азёр і рэк. Адно ў іх было дрэнна – яны не маглі пакідаць свой горад, таму, што дарог яшчэ не было, толькі рэдкія сцяжынкі, якія не сыходзілі далей знаёмага лесу. І ніякіх знакаў, якія б вялі дадому, не было…
Але аднойчы восенню, у кастрычніку, калі зоркі на небе самыя высокія, начное сіняе неба прачарціла падаючая зорка. Яна была зусім маленькая і ўпала прама ў горад, на адну з плошчаў. Цікаўныя і адважныя жыхары са здзіўленнем разглядалі зорачку, якая ззяла цёплым яркім залацістым святлом. Гэтае святло асвятляла ўвесь горад і яркім прамянём біла ў начное неба. Прайшло шмат часу, жыхары прывыклі да начнога зорнага святла, а зорка за гэты час ні крышачкі не згасла.
І тады адважныя і цікаўныя дзеці горада вырашылі адправіцца ў падарожжа ў нябачаныя землі. Яны разбіліся на некалькі атрадаў, і пайшлі кожны ў свой бок свету. Кожны вечар яны азіраліся назад і бачылі над верхавінамі дрэў прамень зорачкі, якая свяцілася таксама ярка, як раней. Іх падарожжа доўжылася шмат дзён. Яны сустракалі на шляху небяспечныя выпрабаванні, таямніцы, загадкі, прыгоды і, вядома, новых сяброў. У шляху яны вучыліся пазнаваць свет вакол сябе праз свае ўласныя справы. А вярталіся яны ў свой горад на свет зоркі, і тады распавядалі іншым дзецям цікавыя гісторыі пра далёкія краіны, і новыя атрады маленькіх храбрацоў адпраўляліся ў цудоўныя экспедыцыі.
Праз шмат гадоў зорка пачала згасаць. Згаслая зорка стала сімвалам пачатку ўсіх дарог, якія да таго часу праклалі жыхары горада з усіх краін свету, а адважных дзяцей назвалі акцябратамі.
Акцябронак – гэта маленькі смелы першаадкрывальнік. Ён гатовы ісці па новых дарогах і пазнаваць шмат новага, спраўляцца з цяжкасцямі, удзельнічаць у прыгодах. Яго жыццё поўнае цікавых сустрэч, добрых спраў і адкрыццяў!..
